Minister Obrony Narodowej Mariusz Błaszczak wczoraj, 9 grudnia, poinformował w mediach społecznościowych o podpisaniu dwóch umów na amunicję dla Wojska Polskiego. Dotyczą one dostaw amunicji artyleryjskiej kal. 155 mm i amunicji do broni ręcznej kal. 5,56 mm i 9 mm. Łączna wartość podpisanych umów to ponad 815 mln zł.

Beneficjentami umów są przedsiębiorstwa polskiego przemysłu zbrojeniowego. Amunicję strzelecką dostarczą zakłady Mesko. Umowa o wartości ok. 395 mln zł dotyczy dostaw 112,5 mln sztuk amunicji strzeleckiej. Według komunikatu ministra dostawy mają rozpocząć się jeszcze w bieżącym roku.

Drugi kontrakt został zawarty z Zakładami Metalowymi Dezamet. Zajmą się one dostawami 24 tys. sztuk amunicji artyleryjskiej kal. 155 mm do samobieżnych armatohaubic Krab. W tej puli znalazło się, poza standardową amunicją odłamkowo-burzącą o zasięgu ponad 30 km, 6 tys. specjalistycznych naboi z gazogeneratorem o zasięgu ponad 40 km. Wartość umowy wynosi ponad 420 mln zł. Dostawy mają zostać zrealizowane do 2022.

Zawarta umowa oznacza kontynuację budowy kompetencji zakładów w zakresie samodzielnej produkcji amunicji artyleryjskiej. Przewiduje się, że w ramach realizacji podpisanej umowy do produkcji seryjnej zostaną wdrożone korpusy i dna pocisku. Od 2021 planowane są dostawy kompletnych nabojów wyprodukowanych w Polsce na licencji udzielonej przez słowackie zakłady ZVS Holding.

Sejmowa Komisja Finansów Publicznych wydała dziś pozytywną opinię o zmianie kwot przychodów i kosztów Funduszu Modernizacji Sił Zbrojnych na rok 2019. Powodem są większe niż zakładano wpływy na ten fundusz, pochodzące z kar umownych od firm-kontrahentów MON i opłat sojuszników za korzystanie z polskich poligonów i obiektów szkoleniowych.

Fundusz Modernizacji Sił Zbrojnych to fundusz celowy ustanowiony w 2002. Trafiają na niego m.in. pieniądze uzyskane przez Agencję Mienia Wojskowego, z kar umownych od kontrahentów Ministerstwa Obrony Narodowej czy opłat od wojsk sojuszniczych. Gromadzone na nim środki w tym roku okazały się na koniec tego roku większe o 260,1 mln PLN i osiągnęły kwotę 688,7 mln PLN. Tegoroczne koszty funduszu nie uległy natomiast zmianie i w nowym planie pozostały w tej samej wysokości.

Większe środki finansowe jakie wpłynęły na fundusz wynikały głównie z przyjęcia przez niego dużych odszkodowań i kar umownych od kontrahentów w związku z niewywiązywaniem się z warunków określonych w umowach dotyczących zakupu. Łącznie z tego źródła do FMSZ trafiło ponad 157,2 mln PLN. Z kolei z tytułu rozliczeń i zwrotów z lat ubiegłych za wsparcie udzielane wojskom obcym w związku z udostępnianiem im poligonów na konto funduszu trafiło 41,6 mln PLN.

Zwiększenie planu Funduszu pozwoli na zaangażowanie dodatkowych środków na dofinansowanie w 2019 zadań ujętych w Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP. Biorąc pod uwagę wielomiliardowe potrzeby i idące w co najmniej setki milionów złotych każdego z liczących się programów modernizacyjnych, to relatywnie niewielkie wsparcie, niemniej powinno ono ułatwić realizację wybranych programów w br.

Amerykanie zamierzają przekazać Chorwacji 84 bojowe wozy piechoty M2A2 ODS (Operation Desert Storm). Pojazdy będą pochodzić z nadwyżek sprzętowych US Army, poinformował chorwacki minister obrony, Damir Krstičević.

Z liczby tej 60 pojazdów wejdzie do uzbrojenia ciężkiego batalionu piechoty. Z kolei pozostałe 24 Bradleye posłużą jako źródło części zamiennych. Przed przekazaniem Chorwatom pojazdy przejdą niezbędne remonty i modernizację. Dostawy wozów zostaną zrealizowane do końca 2021.

Wartość przekazywanego uzbrojenia szacowana jest na 84 mln USD. Dodatkowo Chorwaci otrzymają grant w wysokości 25 mln USD. Środki te zostaną przeznaczone na unowocześnienie Bradleyów. Prace modernizacyjne zostaną przeprowadzone przez chorwackie przedsiębiorstwa pod nadzorem producenta - BAE Systems.

Zgromadzenie Narodowe Republiki Korei 10 grudnia zatwierdziło budżet obronny na 2020. Wzrost w porównaniu z rokiem bieżącym wyniesie 7,4%. Oznacza to, że na obronność zostanie po raz pierwszy w historii przeznaczone ponad 50 bln wonów (41,29 mld USD).

Z przyszłorocznego budżetu 16,68 bln wonów zostanie przeznaczone na zakup uzbrojenia i inne projekty mające na celu zwiększenie zdolności sił zbrojnych. Kwota na ten cel będzie o 8,5% wyższa niż w roku bieżącym. Około 33,47 bln wonów przeznaczone zostanie na utrzymanie armii i na prowadzone operacje. Oznacza to wzrost o 6,9%. W skład wymienionych wydatków wchodzą środki na realizację projektów związanych z obroną przed bronią masowego rażenia. Na ten cel przeznaczone zostanie w 2020 6,22 bln wonów. To wzrost aż o 22,6% w porównaniu z 2019.

Wśród najważniejszych przedsięwzięć realizowanych przez resort obrony Korei Południowej znajdzie się zakup kolejnych samolotów F-35A, budowa okrętu podwodnego Chang Bo Go-III o wyporności 3000 ton, budowa lekkiego lotniskowca, wsparcie wojskowych satelitów rozpoznawczych i prace nad systemem przeciwlotniczym dalekiego zasięgu L-SAM.

Ponadto Seul zaplanował stopniową redukcję liczebności sił zbrojnych. Z obecnych 610 tys. żołnierzy, w 2022 liczba ta ma zmaleć do 500 tys. Redukcje liczebności w połączeniu z rosnącym budżetem pozwolą podnieść poziom nowoczesności wyposażenia sił zbrojnych.

SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) opublikował raport dotyczący handlu uzbrojeniem przez 100 największych producentów na świecie w 2018. Tradycyjnie już raport nie objął przedsiębiorstw z ChRL z racji braku dostępu do wiarygodnych danych.

Najnowszy raport pokazał, że sprzedaż 100 największych przedsiębiorstw zbrojeniowych wyniosła 420 mld USD, co stanowi wzrost o 4,6% względem roku poprzedniego. Zaś od 2002 sektor zbrojeniowy powiększył się pod tym względem do 2018 o 47%.

Dominującą rolę w przemyśle zbrojeniowym na świecie utrzymali producenci z USA. Lockheed Martin, Boeing, Northrop Grumman, Raytheon i General Dynamics odpowiadają za 35% sprzedaży spośród 100 największych przedsiębiorstw zbrojeniowych na świecie. Wymienione koncerny zarobiły w 2018 aż148 mld USD. Zaś w połączeniu z innymi amerykańskimi producentami wynik w 2018 sięgnął 246 mld USD. W porównaniu z 2017 jest to wzrost o 7,2%.

Z kolei udział spółek rosyjskich w sprzedaży w Top 100 spadł w ciągu roku z 9,7% w 2017 do 8,7% w 2018. Dziesięciu największych producentów z Rosji, którzy znaleźli się wśród 100 największych przedsiębiorstw, odnotowało w 2018 sprzedaż na poziomie 36,2 mld USD. Oznacza to spadek o 0,4% względem 2017.

Wśród europejskich producentów 27 znalazło się w Top 100. W 2018 sprzedali oni uzbrojenie o wartości 102 mld USD, co oznacza niewielki wzrost w porównaniu z 2017. Największy udział w sprzedaży uzbrojenia z Europy miały spółki z Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec. Jedynie francuskie przedsiębiorstwa zanotowały wyraźny wzrost sprzedaży za sprawą sprzedaży samolotów Dassault Rafale. Sprzedaż producentów z Niemiec i Wielkiej Brytanii spadła. W raporcie SIPRI jedynym producentem z Polski, który znalazł się w Top 100 jest PGZ, sklasyfikowana na 74. miejscu ze sprzedażą na poziomie 1,25 mld USD.

W Top 100 znalazło się aż 80 różnych podmiotów amerykańskich, europejskich i rosyjskich. Spośród pozostałych dwudziestu producentów uzbrojenia w raporcie uwzględniono 6 z Japonii, po 3 z Izraela, Indii i Korei Południowej, 2 z Turcji i po jednym z Australii, Kanady i Singapuru. Producenci z Japonii zanotowali sprzedaż na poziomie 9,9 mld USD. Izraelskie spółki zarobiły 8,7 mld USD. Zaś indyjskie spółki zarobiły 5,9 mld USD. Sprzedaż południowokoreańskich przedsiębiorstw wyniosła 5,2 mld USD. Z kolei producenci z Turcji zarobili w 2018 2,8 mld USD.

11grudnia w 93. bazie chorwackich wojsk lotniczych i obrony powietrznej (Hrvatsko Ratno Zrakoplowstwa i Protizracnej Obrany, HRZiPO) w Zadar-Zemunik im. Pukovnika Mirko Vukušicia  otwarto natowskie międzynarodowe centrum szkolenia specjalnego lotnictwa MSAP TC (Multinational Special Aviation Training Centre).

Placówka będzie szkolić załogi śmigłowców transportowych wojsk specjalnych sił zbrojnych Bułgarii, Chorwacji Słowenii i Węgier. Porozumienie w sprawie jego utworzenia podpisano w 2017.

W uroczystości wzięli udział m.in. ministrowie obrony zainteresowanych państw: Damir Krstičević z Chorwacji, Krasimir Karakaczanow z Bułgarii, Karl Erjavec ze Słowenii, Tibor Benko z Węgier, a także szef sztabu generalnego chorwackich sił zbrojnych gen. Mirko Šundov, zastępca sekretarza generalnego NATO ds. inwestycji obronnych Camille Grand, szef dowództwa operacji specjalnych NATO gen. Eric P. Wendt oraz przedstawiciele sił zbrojnych Bułgarii, Słowenii i Węgier. Chorwacki minister obrony poinformował, że MSAP TC ma szansę stać się certyfikowanym NATO Centre of Excellence.

Celem nowego ośrodka jest szkolenie załóg śmigłowców transportowych, które będą wykorzystywane podczas operacji specjalnych. MSAP TC rozpocznie działalność począwszy od 2020 od szkoleń teoretycznych. W 2021 rozpoczną się szkolenia lotnicze. Lokalizacja nowego centrum szkoleniowego nie jest przypadkowa. Leży w żupanii zadarskiej nad Morzem Adriatyckim, dzięki czemu będzie możliwa realizacja szkoleń praktycznych w warunkach górskich, morskich i wyspiarskich. Szkolenia będą realizowane zgodnie ze standardami NATO i wzmocnią interoperacyjność sojuszniczych sił zbrojnych w zakresie niekonwencjonalnych operacji powietrznych.

Warto zauważyć, że od lutego bieżącego roku powstaje regionalne połączone dowództwo operacji specjalnych R-SOCC (Regional Special Operations Component Command) z udziałem sił zbrojnych Chorwacji, Słowacji, Słowenii i Węgier.

Czeski minister obrony Lubomir Metnar i amerykański sekretarz obrony Mark Esper uroczyście podpisali w Pentagonie umowę, na mocy której Czechy kupiły osiem śmigłowców wielozadaniowych UH-1Y Venom i cztery szturmowe AH-1Z Viper.

Wartość podpisanej umowy wynosi ok. 650 mln USD, to największy w historii Czech zakup uzbrojenia w USA. Wynegocjowana cena oznacza, zgodnie z informacją strony czeskiej, że nasi sąsiedzi kupują śmigłowce w cenie praktycznie identycznej do tej, jaką płaci producentowi rząd amerykański za dostawy dla sił zbrojnych USA. Oprócz śmigłowców Czechy kupują też: wyposażenie, amunicję, części zapasowe, sprzęt szkoleniowy i początkowe kursy konwersyjne dla pilotów i obsługi naziemnej.

Szef czeskiego resortu obrony stwierdził, że podpisana umowa międzyrządowa na dostawę amerykańskich wiropłatów pozwoli na wprowadzenie nowoczesnych maszyn na wyposażenie armii czeskiej pod koniec 2023 r. Podkreślił, że Czechy kupują sprzęt sprawdzony na polu walki, który w zdecydowany sposób wzmocni zdolności czeskich sił zbrojnych, zmniejszając jednocześnie uzależnienie od wyposażenia pochodzenia rosyjskiego.

Amerykański sekretarz obrony dodał zaś, że zakup amerykańskich wiropłatów przyczyni się do zwiększenia zdolności sił czeskich działających w ramach NATO i zwiększy ich interoperacyjność z siłami pozostałych państw sojuszu.

Towarzyszący czeskiemu ministrowi szef sztabu generalnego czeskich sił zbrojnych gen. Ales Opata powiedział, że zakup nowoczesnych śmigłowców przeniesie czeską armię w XXI wiek, zyska ona nie tylko nowe możliwości, ale też dostęp do całkowicie nowych technologii. Dodał, że po wprowadzeniu nowych wiropłatów do służby armia czeska zamierza brać bardziej aktywny udział w misjach zagranicznych.

Czechy wynegocjowały korzystne zapisy offsetowe. Minister Metnar przekazał dziennikarzom, że początkowo zamierzano pozyskać offset w wysokości 30% wartości umowy, ostatecznie jednak strona amerykańska zobowiązała się do inwestycji o nawet nieco większej wartości.

Admirał Michael Gilday, który od sierpnia piastuje stanowisko szefa operacji morskich US Navy, wizytował stocznię General Dynamics Electric Boat, w której będzie budowany pierwszy atomowy okręt podwodny nosiciel rakiet balistycznych typu Columbia. Przy okazji wizyty admirał wypowiedział się na temat priorytetów amerykańskiej marynarki wojennej.

"Priorytetem zakupowym marynarki wojennej jest odnowienie naszego arsenału odstraszania atomowego", powiedział admirał Gilday Wspólnie ze stocznią Electric Boat kontynuujemy rozwój technologii, pilnujemy finansów i planujemy wdrożyć okręt zgodnie z harmonogramem lub wcześniej.

Budowa Columbii rozpocznie się w październiku 2020 roku, a wyjście na pierwszy patrol bojowy planowane jest najpóźniej na rok 2031.

Dwóch poprzednich szefów operacji morskich wywodziło się z okrętów podwodnych, co podkreślało priorytety marynarki wojennej. Admirał Gilday podkreślił, że chociaż sam wywodzi się z floty nawodnej, będzie kontynuował pracę poprzedników. Powiedział, że chociaż marynarka wojenna pracuje nad koncepcjami operacji rozproszonych, w czasie których okręty wojenne nie będą się koncentrowały jedynie wokół lotniskowcowych grup uderzeniowych, wszystko będzie podporządkowane okrętom podwodnym typu Columbia, które pochłoną znaczny procent funduszy przeznaczonych na budowę nowych okrętów wojennych.

Kiedy w latach osiemdziesiątych budowaliśmy okręty typu Ohio pochłonęły one około 35% budżetu na budowę nowych jednostek. W przypadku Columbii będzie to 38-40% ,mówił admirał Gilday; Morska noga triady atomowej jest kluczowa. Do czasu wodowania Columbii, okręty typu Ohio będą miały około czterdziestu lat. Nadszedł więc czas na ich wymianę i będzie to widać w budżecie na budowę okrętów. Takie są fakty.

Według najnowszych szacunków Kongresu budowa dwunastu okrętów typu Columbia pochłonie 109 miliardów dolarów. Przeznaczenie 40% budżetu na jeden program zmusi marynarkę wojenną do bardziej kreatywnego podejścia przy pozostałych programach.

"Będziemy się starali dokonywać bardzo dokładnie przemyślanych inwestycji w inne platformy. Niektóre z nich, na przykład niszczyciele Arleigh Burke Flight III, będą wyglądały jak dzisiaj, ale może się w nich pojawić aspekt bezzałogowy. Na razie nie mam jasnego wyobrażenia, jak to może wyglądać, ale na pewno musimy zmienić sposób naszego myślenia" - dodaładmirał Gilday.

Według nieoficjalnych źródeł w rosyjskim przemyśle zbrojeniowym, do kwietnia 2020 zostanie podpisana umowa na dostawę kolejnego pułku kompleksów obrony powietrznej S-400 dla Turcji. Będzie ona uwzględniać transfer technologii i udział tureckich przedsiębiorstw w produkcji. Wcześniej, 2 grudnia o nieodległym czasie zawarcia umowy na dostawy rosyjskiego uzbrojenia mówił jeden z doradców prezydenta Turcji. Stwierdził wówczas, że ustalenie terminu jej podpisania jest tylko kwestią techniczną.

Pierwszy pułk S-400 Turcja zamówiła we wrześniu 2017. Kontrakt był wart ok. 2,5 mld USD, z czego połowę stanowił rosyjski kredyt. Dostawy kompleksów rozpoczęły się w lipcu 2019. Zostały zrealizowane do końca października mimo protestów i sankcji USA. W ramach sankcji Amerykanie m.in. zerwali umowę na dostawy do Turcji i jej udział w produkcji samolotów wielozadaniowych stealth F-35.

Tureccy wojskowi przeprowadzili już testy otrzymanego uzbrojenia. Testowane były przede wszystkim możliwości systemu radiolokacyjnego 91N6E, Do testów użyto 2 myśliwców F-16 i jednego F-4, a także śmigłowca. Latały one przez 8 godzin, z uzupełnianiem paliwa w powietrzu, pozorując ataki z różnych kierunków i wysokości. Używały przy tym systemów zakłócających. Kompleks S-400 wykrywał latające obiekty i wystrzeliwał w ich kierunku symulowane elektronicznie pociski. Rezultaty testów oceniono bardzo wysoko. Szczegółów jednak nie ujawniono.

Premier Kanady Justin Trudeau polecił Anicie Anand, minister usług publicznych i zamówień rozpocząć prace nad powołaniem nowej agencji zamówień obronnych. Dotychczasowy system zakupów dla sił zbrojnych i straży wybrzeża jest mocno krytykowany.

W roku 1996 powołano w kanadyjskim rządzie departament robót publicznych i usług rządowych, który z czasem przemianowano na departament usług publicznych i zamówień. Resort ma bardzo szeroki zakres odpowiedzialności sięgający od zarządzania spółkami skarbu państwa, przez pocztę po zamówienia publiczne, w tym na potrzeby sił zbrojnych. Wisienką na tym torcie jest podporządkowanie departamentowi lokalnego odpowiednika Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Takie połączenie okazało się przynosić fatalne skutki. Koszty zamówień obronnych rosną, a status niektórych programów jest co najmniej dwuznaczny. Dotyczy to przede wszystkim udziału Kanady w programie F-35. Nie wiadomo, czy Ottawa w końcu wybierze Lightninga II, ale jednocześnie ciągle finansuje program. Niezadowolenie budzą również opóźnienia i rosnące koszty programu Canadian Surface Combatant, czyli lokalnego wariantu fregat typu 26.

W związku z tym departament usług publicznych i zamówień wspólnie z departamentem obrony i departamentem rybołówstwa i oceanów, któremu podlega straż wybrzeża, mają przebadać możliwości powołania niezależnej agencji zamówień obronnych, nazwanej roboczo Defence Procurement Canada. Premier Trudeau nie wyznaczył żadnych terminów przedstawienia projektów, ani uruchomienia agencji. Szef rządu domaga się jedynie stworzenia organizacji zdolnej do sprawnej realizacji zamówień na rzecz wojska i straży wybrzeża.

12 grudnia w Monitorze Polskim zostało opublikowane postanowienie prezydenta Andrzeja Dudy. Od 15 grudnia 2019 do 15 maja 2020 w bazie lotniczej Ämari w Estonii będzie stacjonować Polski Kontyngent Wojskowy (PKW) Orlik 9, złożony ze 150 żołnierzy i czterech samolotów wielozadaniowych F-16C Block 52+ wraz z niezbędnym zabezpieczeniem logistycznym. W ramach 52. zmiany misji NATO Baltic Air Policing (BAP), samoloty będą patrolować przestrzeń powietrzną Litwy, Łotwy i Estonii.

Poprzednia misja, PKW Orlik 8, także z udziałem F-16, była realizowana od 3 stycznia do 1 maja 2019, ale z 1. Bazy Lotniczej w Szawlach na Litwie. Potem odpowiedzialność przejęły węgierskie samoloty wielozadaniowe JAS 39C Gripen i hiszpańskie C.18 Hornet. Teraz, polscy lotnicy będą stacjonować po raz pierwszy w historii w Estonii.

Obecnie, począwszy od 3 września w bazie lotniczej Ämari stacjonują cztery JAS 39C Gripen, należące do czeskich wojsk lotniczych (Vzdušné síly Armády České republiky), które zastąpiły brytyjskie Eurofighter Typhoon FGR.4. Z kolei równolegle na Litwie zostały rozmieszczone po cztery samoloty F-16AM, należące do komponentu powietrznego sił zbrojnych Belgii (Luchtcomponent) i duńskich królewskich wojsk lotniczych (Flyvevåbnet).

Polskie samoloty w czasie misji nad państwami bałtyckimi będą prawdopodobnie uzbrojone w pociski rakietowe klasy powietrze-powietrze krótkiego zasięgu AIM-9X Sidewinder i średniego zasięgu AIM-120C-5 AMRAAM. Będzie to dziewiąta rotacja Sił Powietrznych RP i trzecia z wykorzystaniem F-16.

Wcześniej, począwszy od 2005, Siły Powietrzne delegowały na Litwę myśliwce MiG-29. Zmieniło to się, gdy w ciągu trzech ostatnich lat flota tych samolotów była okresowo uziemiana z powodu trzech katastrof, w tym jedną zakończoną tragiczną śmiercią pilota, a także pożarem silnika i dwoma awaryjnymi lądowaniami. 25 listopada zdecydowano o przywróceniu ich do aktywnej służby.

Początkowo podczas każdej 3-miesięcznej zmiany dyżury pełniło osiem samolotów. Później misje wydłużono do czterech miesięcy i zniesiono limit liczebności kontyngentu. Bezpośrednią przyczyną zmian jest wzmożona aktywnością lotnictwa Sił Powietrzno-Kosmicznych (WKS) nad Morzem Bałtyckim. Teraz polskie F-16 będą stacjonować w Estonii przez pięć miesięcy.

Położona w Hiszpanii Rota będzie największą bazą morską dla wojsk amerykańskich stacjonujących na południu Europy - ujawnił w środę madrycki dziennik “El Pais” na podstawie informacji uzyskanych od hiszpańskich dyplomatów i wojskowych.

Według ustaleń gazety Pentagon zamierza m.in. zwiększyć w Rocie obecność wojsk amerykańskich o 600 żołnierzy, a baza ta ma zyskać m.in. od czterech do sześciu niszczycieli rakietowych typu Arleigh Burke oraz dodatkowe śmigłowce.

Nowy status strategicznie położonej w pobliżu Cieśniny Gibraltarskiej Roty wymaga negocjacji między władzami USA i Hiszpanii. Istnieje m.in. “konieczność uaktualnienia dwustronnej umowy o współpracy wojskowej zawartej w 1988 roku” - zaznaczył “El Pais”. Według madryckiego dziennika “zwiększenie o 50 proc. amerykańskiej obecności w Rocie” doszłoby do skutku dopiero po zatwierdzeniu jej przez hiszpański parlament większościowego rządu. Głosowanie nad poparciem dla drugiego, mniejszościowego gabinetu Pedro Sancheza spodziewane jest dopiero w styczniu.

“El Pais” poinformował 10 grudnia, że USA zmniejszyły presję na rząd Hiszpanii dotyczącą wzrostu wydatków na obronę do poziomu 2%. PKB. Według gazety zmiana stosunku Amerykanów w tej sprawie wynika z rosnącego znaczenia znajdujących się w Hiszpanii baz wojskowych, w których stacjonują żołnierze z USA.

Stołeczny dziennik twierdzi, że amerykański sekretarz obrony Mark Esper wysłał jesienią do szefowej ministerstwa obrony Hiszpanii Margarity Robles list, w którym podziękował za współpracę wojskową między Madrytem a Waszyngtonem.

Hiszpania z wydatkami na obronę na poziomie 0,92%. swojego PKB zalicza się do grona trzech państw członkowskich NATO, obok Luksemburga i Belgii, wydających najmniej na armię, poniżej 1%.

Na początku czerwca hiszpańskie media poinformowały, że Amerykanie chcą wzmocnić Rotę sześcioma śmigłowcami Sikorsky SH-60 Seahawk, które wsparłyby cztery niszczyciele znajdujące się w tej bazie od 2014 roku. W latach 2020-22 miałaby nastąpić wymiana tych jednostek na okręty wyposażone w nowocześniejszą technologię.

Przedstawiciele amerykańskiej marynarki wojennej i szwajcarskiej agencji rządowej Armasuisse rozmawiali o możliwości odkupienia przez Stany Zjednoczone dwudziestu dwóch myśliwców F-5 Tiger II, które są przeznaczone do wycofania ze szwajcarskich sił powietrznych. Podpisanie kontraktu jest spodziewane wkrótce po uchwaleniu przez Kongres nowego budżetu amerykańskich sił zbrojnych.

Informację o prowadzonych rozmowach potwierdził rzecznik prasowy Armasuisse. Dwadzieścia dwa myśliwce wraz z pakietem części zamiennych zostały wycenione na 39,7 miliona dolarów. F-5 były dostarczane Szwajcarii począwszy od 1978 roku. US Navy wykorzystuje F-5N w roli „agresorów”. W zależności od kondycji maszyn szwajcarskich, mogą one posłużyć jako rezerwuar części zamiennych do samolotów amerykańskich lub wejdą one do służby, a część najbardziej zużytych maszyn US Navy zostanie wycofana.

Szwajcarzy wycofują F-5 w związku z chęcią pozyskania nowych wielozadaniowych samolotów bojowych. W 2014 roku wybrano już Gripena, ale pomysł kupna szwedzkich samolotów został odrzucony w referendum. Tym razem też się nie obejdzie bez referendum, ale obywatele będą mogli wypowiedzieć się jedynie na temat tego, czy w ogóle modernizować siły powietrzne, a nie na temat konkretnego typu myśliwca.

Ministrowie obrony Estonii (Jüri Luik), Łotwy (Artis Pabriks) i Finlandii (Jukka Juusti) podpisali list intencyjny w sprawie badań i rozwoju technicznego w dziedzinie obrony. Zasadniczym punktem porozumienia jest plan, który zakłada w przyszłości wspólne zakupy pojazdów opancerzonych przez te trzy państwa. Według wstępnych założeń dostawy miałyby się rozpocząć w 2024 roku.

Zgodnie z podpisanym porozumieniem niebawem rozpoczną się konsultacje techniczne resortów obrony, aby jak najszybciej zmaterializować ambitne plany. Głównym założeniem jest wykorzystanie efektu synergii państw, które z osobna nie byłyby w stanie dokonać opłacalnych zakupów pojazdów opancerzonych: transporterów opancerzonych lub bojowych wozów piechoty (albo obu jednocześnie). Miałyby one zwiększyć mobilność jednostek piechoty służących w wojskach lądowych państw-sygnatariuszy.

Trójstronna współpraca miałaby zapewnić lepszą pozycję negocjacyjną z przyszłym dostawcą poprzez wykorzystanie efektu skali i obniżenia ceny jednostkowej za jeden pojazdy. Łotewskie wojska lądowe mają jedynie jedną brygadę piechoty zmechanizowanej, zaś estońskie - dwie. Z tego powodu nie mają tak dużych potrzeb sprzętowych.

Ponadto jednym z punktów porozumienia podpisanego przez ministrów obrony trzech krajów jest podjęcie konsultacji w celu ewentualnego opracowania wspólnej platformy. Pozostałe dwa państwa mogą korzystać z doświadczeń przedsiębiorstw fińskiego przemysłu obronnego, Finlandia bowiem produkuje kołowe pojazdy opancerzone. List intencyjny nie jest wiążący dla żadnej ze stron, wyznacza jedynie kierunki działania.

Poza tym już teraz istnieje wiele wspólnych punktów, które mają pomóc w późniejszych pracach. Estonia i Finlandia używają bojowe wozy piechoty CV90. Ponadto zamówiły południowokoreańskie haubice samobieżne K9 Thunder.

Warto przypomnieć, że inną decyzję podjęła Litwa. Wilno podpisało umowę, w której myśl wojska lądowe otrzymają osiemdziesiąt osiem transporterów opancerzonych Boxer. 9 lipca dwa pierwsze Vilkasy przekazano Brygadzie Piechoty Zmechanizowanej "Żelazny Wilk”.

Donald Trump oficjalnie poinformował o utworzeniu sił kosmicznych.

Będą one finansowane w ramach podpisanej w piątek przez Trumpa ustawy o rekordowym budżecie Pentagonu w wysokości 738 mld dolarów.

"W obliczu poważnych zagrożeń dla naszego bezpieczeństwa narodowego amerykańska przewaga w kosmosie jest absolutnie niezbędna - zaznaczył Trump - Prowadzimy (w tej dziedzinie), lecz niewystarczająco, ale wkrótce będziemy prowadzić zdecydowanie - zapewniał. - Siły kosmiczne pomogą nam powstrzymać agresję i kontrolować najlepszą pozycję.

Przydział funduszy na siły kosmiczne został potwierdzony w piątek wraz z podpisaniem przez prezydenta rocznego budżetu wojskowego USA w wysokości 738 mld USD. Uruchomienie sił kosmicznych w pierwszym roku ich istnienia będzie kosztowało 40 mln USD.

Czym będą zajmowały się siły kosmiczne?

Jak wskazuje BBC News, nowe siły USA nie mają na celu wprowadzania wojsk na orbitę, ale będą chronić amerykańskie aktywa takie, jak setki satelitów wykorzystywanych do komunikacji, nawigacji i śledzenia.

Decyzja o utworzeniu sił kosmicznych USA nadeszła w sytuacji, gdy amerykańscy dowódcy wojskowi widzą, jak Chiny i Rosja czynią postępy na - jak to ujmuje BBC - "ostatecznej granicy wojskowej".

Wiceprezydent USA Mike Pence powiedział wcześniej, że zarówno ChRL, jak i Rosja posiadają lotniczą broń laserową i lotnicze rakiety antysatelitarne, którym USA muszą przeciwdziałać. W ostatnim pokoleniu środowisko kosmiczne zmieniło się zasadniczo - zauważył Pence. - To, co kiedyś było pokojowe i bezsporne, teraz jest (...)antagonistyczne - dodał.

Siły Kosmiczne będą bazować na pracy istniejącego dowództwa kosmicznego USA (SpaceCom), które utworzono w sierpniu br. w celu obsługi operacji kosmicznych armii amerykańskiej.

Sekretarz sił powietrznych Barbara Barrett powiedziała, że siły kosmiczne będą składać się z ok. 16 tys. żołnierzy sił powietrznych i personelu cywilnego. Na ich czele stanie generał sił powietrznych Jay Raymond, który obecnie dowodzi SpaceCom.

Na początku grudnia prezydent Rosji Władimir Putin zasugerował, że ekspansja Stanów Zjednoczonych w przestrzeni kosmicznej stanowi zagrożenie dla rosyjskich interesów i wymaga reakcji ze strony Rosji. "Przywództwo wojskowo-polityczne USA otwarcie traktuje przestrzeń kosmiczną jako teatr wojskowy i planuje prowadzić tam operacje" - powiedział Putin.

11 grudnia źródła w dziale planowania Sztabu Generalnego portugalskich wojsk lądowych (Exército Português) poinformowały, że w ramach ustawy o planowaniu wojskowym 2019-2030 zostaną zakupione 155-mm haubice (holowane lub kołowe samobieżne) oraz nowe, gasienicowe wozy wsparcia na bazie podwozia czołgu Leopard 2.

Sztab Generalny rozważa zakup następców osiemnastu przestarzałych 155 mm/23 haubic holowanych M114A1, produkcji amerykańskiej, które są w służbie od 1983. Preferowane są kołowe samobieżne armatohaubice, a opcjonalnie lekkie holowane działa. Na ten cel ma zostać przeznaczone 18 mln EUR (76,58 mln zł), co nie jest kwotą wygórowaną. Wśród wymogów taktyczno-technicznych zwarto komputer balistyczny i możliwość wpięcia uzbrojenia do systemu dowodzenia i kontroli ogniem artylerii. Haubice wejdą w skład batalionu artylerii w 5. pułku (Regimento de Artilharia Nº 5) zmotoryzowanej Brygady Interwencyjnej (Brigada de Intervenção,BrigInt), który stacjonuje w Vendas Novas w dystrykcie Évora.

Modernizacji zostaną poddane także osiemnaście amerykańskich lekkich 105-mm haubic holowanych M119A1 (modyfikacja brytyjskich L118 Light Gun). Uzbrojenie jest na wyposażeniu batalionu artylerii 4. pułku Brygady Szybkiego Reagowania (Brigada de Reacção Rápida, zwana też BAI - Brigada Aerotransportada Independente) z dowództwem w Leiria w dystrykcie o tej samej nazwie. W ramach modernizacji przestarzała wersja zaawansowanego artyleryjskiego systemu dowodzenia AFATDS (Advanced Field Artillery Tactical Data System) zostanie zastąpiona nowszym rozwiązaniem lokalnym lub zagranicznym.

Z kolei osiemnaście gąsienicowych 155-mm/39 armatohaubic samobieżnych M109A5 zostanie zmodernizowanych lub zastąpionych w późniejszym terminie. Pojazdy służą w batalionie artylerii (Grupo de Artilharia de Campanha, GAC) Brygady Zmechanizowanej (Brigada Mecanizada, BriMec) i stacjonuje w Santa Margarida da Coutada w dystrykcie Santarém.

Sztab Generalny planuje także zakup wozu zabezpieczenia technicznego oraz mostu szturmowego, posadowionych na podwoziu czołgów Leopard 2. Pierwszy, prawdopodobnie Bergepanzer 3 Büffel, ma kosztować maksymalnie 9,25 mln EUR (39,4 mln zł), a drugi, Leguan, 8,5 mln EUR (36,2 mln zł). Mają to być pojazdy nowo wyprodukowane, które wejdą na wyposażenie jednego z dwóch batalionów czołgów Brygady Zmechanizowanej. Będą wspierać 37 czołgów Leopard 2A6 tejże formacji, które z kolei mają zostać wyremontowane i zmodyfikowane w latach 2026-2030 za równowartość 46 mln EUR (197,5 mln zł).

W obliczu narastającego wyścigu zbrojeń w Azji, władze Japonii dążą do, jak najszybszego wzmocnienia własnych całościowych zdolności obronnych. W tym celu, tamtejszy rząd pod koniec tygodnia zatwierdził rekordowy, jak na to państwo, budżet obronny. Olbrzymie fundusze mają przede wszystkim wzmocnić zdolności w domenie cyber, ale również w przestrzeni kosmicznej.

Zatwierdzony właśnie przez rząd w Tokio nowy projekt budżetu obronnego na 2020 r. zakłada gwałtowne zwiększenie wydatków na cyberbezpieczeństwa oraz działania w kosmosie. W sumie, zgodnie z projektem, Japonia na obronność ma przeznaczyć łączną kwotę 5,31 bilionów jenów (48,5 mld dolarów). Co istotne, ma to być już ósmy rok, kiedy pod rządami Shinzo Abe Japonia dokonuje wzrostu wydatków na kwestie militarne.

Obecny projekt japońskiego budżetu obronnego, w tym nakładów związanych z kwestią amerykańskich baz wojskowych w tym państwie, wzrósł o 1,1% względem poprzedniego. Szacuje się, że około 50,6 miliarda jenów zostanie tylko i wyłącznie przeznaczonych na poprawę zdolności w przestrzeni kosmicznej. A więc Japonia wysyła jasny sygnał, że nie zamierza patrzeć biernie na obecną politykę Stanów Zjednoczonych, Chin czy Indii właśnie w tej domenie.

Zgodnie z japońską prasą, pierwsza jednostka kosmiczna, która zostanie utworzona w Japońskich Siłach Samoobrony Powietrznej ma być dedykowana rozwojowi i pozyskaniu sprzęt wykorzystywanego do wykrywania zakłóceń elektromagnetycznych w japońskich satelitach, a także do monitorowania szczątków kosmicznych i niezidentyfikowanych obiektów w przestrzeni kosmicznej. Przypomnieć należy, że w przypadku Azji zarówno Chiny, jak i później Indie testowały swoje zdolności w zakresie zwalczania satelitów poprzez zastosowanie tzw. systemów ASAT.

Należy przy tym odnotować, że Japonia dąży do wzmocnienia swoich zdolności do zwalczania rakiet potencjalnego przeciwnika, szczególnie w kontekście kontynuacji programów rakietowych Korei Północnej. Tokio planuje wydać około 12,9 miliarda jenów, aby uzyskać system amerykańskich lądowych baterii obrony przeciwrakietowej Aegis Ashore i przeprowadzić niezbędne badania, gdzie dokonać dyslokacji tego rodzaju systemów obrony przeciwrakietowej.

Jeśli zaś chodzi o cyberbezpieczeństwa, to w tym przypadku planowane jest wydatkowanie łącznej kwoty 25,6 miliarda jenów. Japońskie władze przede wszystkim planują znaczną rozbudowę jednostki ds. cyberobrony kraju, która powstała w 2014 r. W pierwszej kolejności chodzi o szybkie zwiększenie personelu z 220 do 290 osób.

Należy przypomnieć, że najnowsze wytyczne dotyczące obrony narodowej przyjęte w grudniu ubiegłego roku przez władze w Tokio wskazały cyberbezpieczeństwo oraz przestrzeń kosmiczną, jako domeny działań potencjalnie "fundamentalnie zmieniające istniejący paradygmat bezpieczeństwa narodowego”.

Duże inwestycje mają obejmować również japońskie lotnictwo. Jeśli chodzi o planowany zakup myśliwców F-35, będących produktem koncernu Lockheed Martin Corp., to 28,1 miliarda jenów ma zostać wydane na import podzespołów do trzech samolotów F-35A, które zostaną zmontowane w Japonii w celu zmniejszenia kosztów. Jednocześnie, 79,3 miliarda jenów zostanie wykorzystane do pozyskania sześciu F-35B, o zdolnościach VSTOL. Planuje się przy tym, że wspomniane F-35B będą działać na okręcie "Izumo”. Ten ostatni ma być zmodernizowany kosztem 3,1 miliarda jenów, właśnie tak aby mógł transportować i wypuszczać najnowocześniejsze myśliwce.

Z innych priorytetów w zbrojeniach w obrębie lotnictwa, wskazano na wydanie 15 miliardów jenów na opracowania nowych maszyn walki radioelektronicznej, pozwalających na blokowanie działań potencjalnego przeciwnika. Jednocześnie, rząd Japonii przeznaczył w swych planach kwotę około 28 miliardów jenów na opracowanie myśliwców, które mogłyby wypełnić lukę technologiczną w kontekście użytkowania starszych maszyn F-2 ASDF. Szczególnie, że te ostatnie mają zgodnie z planami zostać wycofane w latach trzydziestych XXI wieku. Wskazuje się, że Japonia rozważa przy tym współtworzenie tego rodzaju maszyn nowej generacji w ścisłej kooperacji z koncernami ze Stanów Zjednoczonych albo Wielkiej Brytanii.

Koncern Rheinmetall poinformowały o rozpoczęciu przez wojska lądowe Holandii drugiej fazy modernizacji wozów zabezpieczenia technicznego Bergepanzer 3 Büffel, zabudowanych na podwoziu Leoparda 2. W związku z tym Koninklijke Landmacht podpisało z Rheinmetallem umowę w sprawie modernizacji dwudziestu jeden pojazdów tego typu.

Wartości zamówienia nie dookreślono, informując jedynie, że jest to liczba dwucyfrowa, liczona milionach euro. W skład kontraktu wchodzi również między innymi zapewnienie dokumentacji technicznej i logistyki, w tym szkoleń. Modernizacją zajmą się zakłady Rehienmetalla w Kassel i centrum techniczne w Ede w Holandii.

Pierwszy etap programu modernizacji, który wystartował w kwietniu, zakłada unowocześnienie czterech Bergepanzerów. Z jednej strony modernizacja skupia się na poprawie ochrony balistycznej i przeciwminowej, z drugiej zaś mają się znacznie poprawić walory operacyjne pojazdu, gdyż zainstalowany zostanie nowoczesny system wizualizacji i nowy sprzęt ewakuacyjny. Poprawi to zdolność uciągu, tak że możliwe stanie się podnoszenie przez żurawie wozów o masie 65-70 ton. Aby przewozić dodatkowe wyposażenie, każdy zmodernizowany pojazd otrzyma uniwersalną platformę transportową w tylnej części kadłuba.

Efektem dwóch etapów będzie modernizacja wszystkich dwudziestu pięciu Bergepanzerów używanych przez Koninklijke Landmacht. Po wprowadzeniu zmian resurs pojazdów wydłuży się do 2040 roku. Pierwsze zmodernizowane wozy mają trafić do służby na początku 2021 roku.

W holenderskich wojskach lądowych Bergepanzery 3 służą do ewakuacji czołgów Leopard 2A6NL, a także samobieżnych haubic samobieżnych Panzerhouwitser 2000NL (PzH2000NL) kalibru 155 milimetrów, bojowych wozów piechoty CV9035NL, samochodów opancerzonych Bushmaster, Kodiaków, mostów towarzyszących Leguan i kołowych transporterów opancerzonych Boxer.

Wcześniej decyzję o modernizacji sześćdziesięciu dziewięciu BPz3 podjęła Bundeswehra, zdecydowały się na to także Szwecja i Kanada.

http://www.modelmania.com.pl/images/herp...742368.jpg

Indyjskie wojska lądowe wystosowały zapytanie o informacje do przedsiębiorstw przemysłu obronnego w sprawie ofert w przetargu na 198 kołowych pojazdów opancerzonych w układzie 8 × 8. Zainteresowane podmioty mają czas do 17 lutego 2020 roku na złożenie kompletu dokumentów w siedzibie indyjskiego ministerstwa obrony w Nowym Delhi.

Pojazdy mają być przeznaczone do rozpoznania i wsparcia działań piechoty w Pendżabie i Radżastanie. Zauważa się, że dwudziestostronicowy dokument podaje parametry techniczne, które z gry wykluczają Rosję i Stany Zjednoczone. BTR-y-82A i Strykery nie spełniają wymagań tamtejszych wojsk lądowych.

Według wymagań spisanych przez indyjskie ministerstwo obrony przyszły kołowy transporter opancerzony powinien charakteryzować się następującymi parametrami:

- mieć ładowność do dwóch ton;
- nadawać się do transportu za pomocą samolotów takich jak Iljuszyn Ił-76 lub Boeing C-17 Globemaster III;
- brodzić z prędkością do 10 kilometrów na godzinę;
- zapewniać minimalny stosunek mocy do masy 25 koni mechanicznych na tonę;
- osiągać maksymalną prędkość 80 kilometrów na godzinę;
- mieć wyciągarkę zamontowana z przodu pojazdu i wspomaganą mechanicznie rampę z tyłu;
- dysponować uzbrojeniem obejmującym system wieżowy z armatą automatyczną kalibru 30 milimetrów, karabinem maszynowym kalibru 7,62 mm i dwoma - przeciwpancernymi pociskami kierowanymi;
- przewozić wewnątrz dodatkowe osiem pocisków wraz z przenośną wyrzutnią ppk;
- zapewniać ochronę balistyczną na poziomie STANAG III na przodzie i STANAG II po bokach oraz ochronę przeciwwybuchową na poziomie STANAG IIb;
- mieć zainstalowany system ochrony przed skutkami użycia broni masowego rażenia, aktywne i pasywne systemy ochrony pojazdu;
- być zdolny do pomieszczenia czteroosobowej załogi

Preferencje indyjskich wojsk lądowych co do zagranicznych dostawców są silnie zakorzenione i niezmienne. Nowe Delhi odrzuca starania krajowych przedsiębiorstw sektora obronnego, które chciałyby opracować i zbudować kołowy transporter opancerzony. Wyjątkiem może być Opancerzona Platforma Kołowa, zaprojektowana przez koncern Tata Motors, ale zasadą pozostaje, że producent musi pochodzić z zagranicy, gdyż krajowych podmiotów raczej nie stać na tak duże nakłady finansowe i inne.

Mniejsze państwa, takie jak Malezja i Singapur, opracowały własne kołowe transportery opancerzone, jednak w tych przypadkach nie obyło się bez współpracy z zagranicznymi dostawcami. Dowództwo indyjskich wojsk lądowych robi coś zupełnie odmiennego.

Dostawcy będą zobligowani do spełnienia wszystkich powyższych warunków, chyba że powstaną spółki joint venture, które zapewnią podwozie, a następnie zabudowanie systemów wieżowych, w tym uzbrojenia i układów optoelektronicznych, a na końcu - integracją podzespołów.

Powyższe wymagania potwierdzają, że przyszły indyjski kołowy transporter opancerzony nie będzie należał do najtańszych. Warto podkreślić, iż takie konstrukcje jak francuski VBCI i niemiecki Boxer również nie sprostają wymaganiom, chyba że zostaną usunięte zapisy o pływalności. Wymagałyby one także dostosowania systemów wieżowych do wymagań indyjskiego resortu obrony. Przetarg zapowiada się więc bardzo ciekawie.

21 grudnia rzecznik prasowy Ministerstwa Obrony Republiki Tajwanu gen. dyw. Shih Shun-wen poinformował, że w piątek strona amerykańska przesłała umowy międzyrządowe (Letter of Offer and Acceptance, LOA) dotyczące sprzedaży samolotów wielozadaniowych F-16C/D Block 70, czołgów M1A2T Abrams i przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) BGM-71 TOW o łącznej wartości 283,2 mld TWD (36,03 mld zł).

W związku ze zwiększeniem liczebności samolotów F-16, w tym 143 modernizowanych F-16A/B do wariantu F-16V oraz zakupem fabrycznie nowych 66 F-16C/D Block 70 za równowartość 240 mld TWD (30,53 mld zł), planowane jest zwiększenie liczby etatów w wojskach lotniczych Republiki Chińskiej (ROCAF). Tymczasowo do nowo tworzonych jednostek będą kierowani doświadczeni oficerowie, aby mogli zwiększyć swój nalot i następnie szkolić młodych lotników.

Pierwsze dwa F-16C/D Block 70 trafią do odbiorcy do 2023, a dostawy zakończą się trzy lata później. Warto dodać, że do 2022 ma zakończyć się modernizacja F-16A/B w ramach programu o kryptonimie Phoenix Rising. Odbiór samolotów rozpoczął się w październiku 2018.

Ministerstwa Obrony Republiki Tajwanu wysłało zapytanie o informację w sprawie zakupu 66 nowych F-16 na początku marca 2019. Wcześniej pod uwagę brane były także F-15, F/A-18 i F-35. Nowe samoloty będą zastępować AIDC F-CK-1 Ching Kuo w 3. Skrzydle Lotnictwa Taktycznego w bazie lotniczej Ching Chuan Kang w Taizhong. Te z kolei zostaną przeniesione do bazy lotniczej Taidong, gdzie zastąpią 23 samoloty myśliwskie F-5E i rozpoznawcze RF-5E Tiger II, przeznaczone do wycofania.

Zgodę na zakup 108 czołgów M1A2T Abrams, władze w Tajpej otrzymały 8 lipca 2019. Wartość kontrakty była szacowana na maksymalnie około 2 mld USD (7,66 mld zł), a według zapisów umowy 39,8 mld TWD (5,06 mld zł), czyli o 34% mniej. Dostawy zakończą się do 30 czerwca 2028.

M1A2T to nowe oznaczenie M1A2X, czyli specjalnej konfiguracji czołgu M1A2C, wcześniej znanego jako M1A2 SEPv3. Oprócz czołgów dla dwóch batalionów pancernych wnioskowano o 13 wozów zabezpieczenia technicznego M88A2 Hercules oraz 16 ciężkich ciągników siodłowo-balastowych Oshkosh M1070A1 HET wraz z taką samą liczbą zestawów niskopodwoziowych M1000. Pakiet objął  także wyposażenie i uzbrojenie.

Trzecia umowa LOA dotyczy sprzedaży 800 zestawów przeciwpancernych pocisków kierowanych BGM-71 TOW za równowartość 3,4 mld TWD (432,55 mln zł). Tajwan zamówił wcześniej partię tych pocisków w 2018, z dostawami do 2021. Nowe zamówienie zostanie zrealizowane do 31 października 2025.